Inmiddels is het al vier jaar geleden. Ik gaf hem een hand, stelde mij voor en vroeg of hij koffie of thee wilde. ‘cocaïne’ vermoedde ik. Het sjaaltje deed het ‘m. Hij was gespannen. Overduidelijk. Ook ik was in de war: Mag ik hem wel aankijken? Hoe is dat voor hem dat ik een jonge vrouw ben? Ik besloot hem dat te vragen.

We waren in gesprek. Ik probeerde een schets te maken van zijn familie en milieu. Ik herinner mij nog als de dag van gister dat mijn hart ineenkromp toen hij met schaamte over zijn achtergrond vertelde. Hij was de oudste zoon van de tweede man van zijn moeder. De eerste man was niet meer in beeld. Overleden? Gewcheiden? Ik weet het niet meer… Hij leek niet mee te tellen voor zijn broers. Hij had geen rechten en werd als slecht gezien. Zijn moeder was op dat moment ernstig ziek. Deze vrouw had geen kinderen bij een tweede man mogen krijgen was de regel. De baby’s die na hem – de man waarmee ik in gesprek was - kwamen, zijn gewurgd na de bevalling.

Ik noem hem even zo voor het gemak Nasir. Zijn roots liggen in Turkije.

Ik hoorde iets heel walgelijks. Iets waarvan ik nog niet wist dat het kon. Iets wat niet zou moeten kunnen in deze wereld.

Cocaïne was mijn vermoeden. Dat klopte. Maar dit verhaal had ik niet vermoed. En ook niet dat deze dertiger zoveel impact op mij zou maken; dat dit contact een groot verlangen in mij zou opwekken om meer moslims te leren kennen; hun verhaal achter het gezicht. In dit geval het verhaal achter de cocaïne.

Voel jij ook het onrecht als je nadenkt over die pasgeboren baby’tjes? Ik zou wel zo hard willen schreeuwen dat ze in Turkije kunnen horen dat dit niet de bedoeling is van leven!

Deze man heb vier maanden mogen kennen als cliënt. Maar mijn dankbaarheid voor zijn openheid en vertrouwen duurt inmiddels al vier jaar.

Maar waarom schrijf ik dit nu en wil ik dit delen?

De meesten weten dat ik van schrijven hou. Veel weten inmiddels ook dat ik van moslims hou. En die mij kennen, weten dat ik een avonturier ben die geniet van écht contact. Het duurde even, maar hier is hij: The story behind the veil! - Op zoek naar contact van hart tot hart met vrouwen die anders zijn dan ik. En daarmee voel ik ook meteen een spanning: wat kan ik wel en niet schrijven over hen? Ik wil juist een veilig plekje bieden... En tegelijkertijd wil ik dat jullie mee gaan ontdekken dat er altijd een heel kostbaar hart schuilt achter het gezicht bedekt met een hoofddoek. Ik wil vanuit liefde en respect over hen schrijven en zal ook geen echte namen en persoonlijke gegevens gebruiken.

Ontmoet mee, volg deze blog!

Lieve groet,

Mij

Ps. Als je automatisch een mailtje wilt ontvangen als ik iets nieuws heb geplaats, kan je je e-mailadres achterlaten in de rechterkolom.